เช็คสเปียร์ใช้คำหกคำเพื่อกำหนดทางเลือกที่สำคัญของมนุษย์: “จะเป็นหรือไม่เป็น?” อลิซาเบ ธ ตัวละครใน “Persona” ของ Ingmar Bergman ใช้สองตัวเพื่อตอบว่า “ไม่ไม่!” เธอเป็นนักแสดงที่คืนหนึ่งหยุดพูดกลางการแสดงและเงียบตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตอนนี้อัลมาพยาบาลของเธอเริ่มมีความโกรธเริ่มขว้างหม้อต้มน้ำใส่เธอ “ ไม่อย่า!” แปลได้ว่า: ไม่อยากรู้สึกเจ็บปวดไม่อยากเป็นแผลเป็นไม่อยากตาย เธอต้องการ . . . เป็น. เธอยอมรับ . . เธอมีอยู่จริง”Persona” (1966) เป็นภาพยนตร์ที่เราย้อนกลับไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพื่อความสวยงามของภาพและเพราะเราหวังว่าจะเข้าใจความลึกลับของมัน เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ยาก: ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นชัดเจนอย่างสมบูรณ์และแม้แต่ลำดับความฝันก็ชัดเจน – เหมือนความฝัน แต่มันแสดงให้เห็นถึงความจริงที่ถูกฝังไว้และเราก็สิ้นหวังที่จะพบพวกเขา “Persona” เป็นหนึ่งในภาพยนตร์เรื่องแรกที่ฉันตรวจสอบในปี 1967 ฉันไม่คิดว่าจะเข้าใจ หนึ่งในสามของศตวรรษต่อมาฉันรู้สิ่งที่ฉันน่าจะรู้เกี่ยวกับภาพยนตร์มากที่สุดและฉันคิดว่าฉันเข้าใจว่าแนวทางที่ดีที่สุดสำหรับ “Persona” นั้นเป็นวิธีที่แท้จริง ดูการ์ตูน มันเกี่ยวกับสิ่งที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับ “วิธีที่ภาพยนตร์เก๊กเรื่องนี้จัดการได้โดยไม่อวดรู้เลยถือเป็นหนึ่งในความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของ ‘Persona’” ผู้ชมภาพยนตร์ชื่อจอห์นฮาร์ดีกล่าวโดยโพสต์ความคิดเห็นของเขาบนฐานข้อมูลภาพยนตร์ทางอินเทอร์เน็ต Bergman แสดงให้เราเห็นการกระทำในชีวิตประจำวันและคำพูดของบทสนทนาธรรมดา และการถ่ายภาพยนตร์ของ Sven Nykvist แสดงให้เห็นในภาพหลอน หนึ่งในนั้นมีสองใบหน้าหนึ่งหน้าหนึ่งในโปรไฟล์ได้กลายเป็นหนึ่งในภาพที่มีชื่อเสียงที่สุดของโรงภาพยนตร์ Elizabeth ( Liv Ullmann ) หยุดพูดกลางElectraและจะไม่พูดอีก จิตแพทย์คิดว่ามันอาจช่วยได้ถ้า Elizabeth และ Nurse Alma ( Bibi Andersson ) ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนที่บ้านหลังเดียวของเธอ ในช่องว่างและเวลาเดียวกันผู้หญิงทั้งสองก็ผสานเข้าด้วยกัน อลิซาเบ ธ ไม่พูดอะไรเลยและแอลมาก็พูดและพูดสารภาพแผนการของเธอและความกลัวของเธอและในที่สุดก็พูดคนเดียวที่ยอดเยี่ยมและกล้าหาญสารภาพตอนที่เร้าอารมณ์ซึ่งเธออยู่ชั่วครั้งชั่วคราว นักแสดงหญิงทั้งสองคนดูคล้ายกันบ้าง Bergman เน้นย้ำถึงความคล้ายคลึงกันนี้ในช็อตที่น่าหมั่นไส้โดยเขารวมครึ่งหน้าหนึ่งกับอีกครึ่งหน้า ต่อมาเขาซ้อนทับใบหน้าทั้งสองเหมือนมอร์ฟ Andersson บอกฉันว่าเธอและ Ullmann ไม่รู้ว่า Bergman จะทำสิ่งนี้และเมื่อเธอเห็นภาพยนตร์ครั้งแรกเธอก็พบว่ามันรบกวนและน่ากลัว เบิร์กแมนบอกฉันว่า “ใบหน้าของมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญของโรงภาพยนตร์ทุกอย่างอยู่ที่นั่น”การรวมภาพของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงแรงดึงดูดทางจิตที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น อลิซาเบ ธ ผู้ป่วยเป็นใบ้และป่วยดูเหมือนจะแข็งแรงกว่าแอลมาและในที่สุดพยาบาลก็รู้สึกว่าจิตวิญญาณของเธอถูกเอาชนะด้วยความเข้มแข็งของผู้หญิงคนอื่น มีช่วงเวลาที่ความแค้นของเธอปะทุขึ้นและเธอก็ย้อนกลับมา เธอหยิบเศษแก้วที่แตกออกมาจากลานบ้านที่มีแสงแดดส่องถึงแล้วจงใจทิ้งเศษชิ้นส่วนที่อลิซาเบ ธ อาจเดินไป อลิซาเบ ธ ตัดเท้า แต่นี่เป็นชัยชนะของนักแสดงหญิงที่บังคับให้พยาบาลละทิ้งระเบียบวินัยในอาชีพของเธอและเปิดเผยความอ่อนแอ อลิซาเบ ธ มองไปที่อัลมาดูเหมือนจะรู้ว่าเศษแก้วไม่ใช่อุบัติเหตุและในขณะนั้นเบิร์กแมนปล่อยให้ภาพยนตร์ของเขาดูเหมือนจะฉีกขาดและไหม้ หน้าจอว่างเปล่า จากนั้นฟิล์มจะสร้างตัวเองใหม่ ลำดับนี้สะท้อนให้เห็นถึงวิธีการเปิดภาพยนตร์ ในทั้งสองกรณีหลอดไฟโปรเจ็กเตอร์จะมีชีวิตขึ้นมาและมีภาพตัดต่อตั้งแต่ยุคแรก ๆ ของโรงภาพยนตร์: โครงกระดูกที่เงียบงันกระตุกภาพของโลงศพมือที่มีตะปูถูกผลักเข้าไปในนั้น “เส้นแบ่ง” ตรงกลางจะสิ้นสุดลงโดยที่กล้องเคลื่อนเข้าไปในดวงตาและกระทั่งเข้าไปในเส้นเลือดในลูกตาราวกับจะเจาะเข้าไปในจิตใจ เว็บดูหนัง ลำดับการเปิดแสดงให้เห็นว่า “Persona” กำลังเริ่มต้นในตอนแรกพร้อมกับการกำเนิดของภาพยนตร์ การหยุดตรงกลางแสดงให้เห็นว่าการพลิกกลับและเริ่มต้นอีกครั้ง ในตอนท้ายฟิล์มหมดกล้องและแสงจะตายจากหลอดไฟและฟิล์มก็จบลง เบิร์กแมนแสดงให้เราเห็นว่าเขากลับมาสู่หลักการแรกแล้ว “ ในตอนแรกมีแสงสว่าง” ในตอนท้ายมีการถ่ายทำของทีมงานกล้องโดยกล้องติดตั้งอยู่บนเครนและ Nykvist และ Bergman กำลังดูแลมัน ช็อตนี้มีความหมายถึงผู้สร้างผลงาน พวกเขาอยู่ที่นั่นมันเป็นของพวกเขาพวกเขาไม่สามารถแยกตัวออกจากมันได้ในช่วงต้นของภาพยนตร์เอลิซาเบ ธ ดูภาพจากเวียดนามในข่าวทีวีรวมถึงพระสงฆ์ที่เผาตัวเอง ต่อมามีรูปถ่ายจากสลัมวอร์ซอของชาวยิวถูกปัดขึ้น; ภาพยนตร์เรื่องนี้แฝงอยู่บนใบหน้าของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ความสยดสยองของโลกทำให้เอลิซาเบ ธ หยุดพูดหรือไม่? ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้กล่าว แต่เห็นได้ชัดว่ามีส่วนเกี่ยวข้อง สำหรับแอลมาความน่าสะพรึงกลัวอยู่ใกล้บ้านมากขึ้น: เธอสงสัยในความถูกต้องของความสัมพันธ์ของเธอกับผู้ชายที่เธอวางแผนจะแต่งงานเธอสงสัยในความสามารถของเธอในฐานะพยาบาลเธอสงสัยว่าเธอมีกำลังพอที่จะยืนหยัดเพื่ออลิซาเบ ธ แต่อลิซาเบ ธ ก็มีความทรมานส่วนตัวเช่นกันและเบิร์กแมนก็แสดงออกตามลำดับอย่างเรียบง่าย แต่ก็กล้าหาญมากจนเราประหลาดใจกับความกล้าของมัน อันดับแรกมีลำดับความฝัน (ถ้าเป็นความฝันความคิดเห็นต่างกัน) ซึ่งอลิซาเบ ธ เข้าไปในห้องของแอลมากลางดึก ในฤดูร้อนของสวีเดนกลางคืนคือนิ้วที่ลากโดยพลบค่ำระหว่างวันหนึ่งถึงวันถัดไปแสงสีซีดอ่อน ๆ จะท่วมห้อง ผู้หญิงสองคนมองกันและกันเหมือนภาพในกระจก พวกเขาหันหน้ามาทางเราคนหนึ่งปัดผมของอีกฝ่าย มีเสียงผู้ชายเรียก ” อลิซาเบ ธ ” มันคือสามีของเธอ Mr. Vogler ( Gunnar Bjornstrand ) พวกเขาอยู่ข้างนอก เขาลูบไล้ใบหน้าของอัลมาและเรียกเธอว่า “อลิซาเบ ธ ” ไม่เธอบอกว่าเธอไม่ใช่อลิซาเบ ธ Elizabeth รับ Alma ‘ ข้างในต่อมาแอลมาพูดคนเดียวยาว ๆ เกี่ยวกับลูกของเอลิซาเบ ธ เด็กเกิดมาพิการและอลิซาเบ ธ ทิ้งมันไว้กับญาติเพื่อที่เธอจะได้กลับไปที่โรงละคร เรื่องราวเจ็บปวดเหลือทน มีการบอกด้วยกล้องของ Elizabeth จากนั้นจะบอกอีกครั้งคำต่อคำด้วยกล้องที่ Alma ฉันเชื่อว่านี่ไม่ใช่แค่ Bergman ที่ลองทั้งสองวิธีตามที่ได้รับการแนะนำ แต่แท้จริงแล้วผู้หญิงทั้งสองคนเล่าเรื่องเดียวกัน – ผ่าน Alma เมื่อถึงตาของ Elizabeth เนื่องจาก Elizabeth ไม่ได้พูด มันแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอยู่ในสหภาพบทพูดคนเดียวอื่น ๆ ในภาพยนตร์มีชื่อเสียงมากกว่า เรื่องราวเซ็กส์บนชายหาดของแอลมาเกี่ยวกับตัวเธอเองแฟนสาวและเด็กชายสองคน ภาพของการพูดคนเดียวนี้มีพลังมากจนฉันเคยได้ยินผู้คนบรรยายฉากนั้นราวกับว่าพวกเขาเห็นในภาพยนตร์จริงๆ ในบทพูดคนเดียวทั้งสาม Bergman กำลังแสดงให้เห็นว่าความคิดสร้างภาพและความเป็นจริงได้อย่างไร ประสบการณ์ที่แท้จริงที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้คือการตัดเท้าและการคุกคามของน้ำเดือดซึ่งการ “ทำลาย” ภาพยนตร์จะแสดงให้เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากความคิด (หรืองานศิลปะ) อย่างไร ประสบการณ์จริงที่สุดที่อัลมาเคยมีคือการสำเร็จความใคร่บนชายหาด ความเจ็บปวดของอลิซาเบ ธ และความปีติยินดีของแอลมาสามารถทำลายห้วงแห่งชีวิตของพวกเขาได้ สิ่งที่เราคิดว่าเป็น “ตัวเรา” ส่วนใหญ่ไม่ใช่ประสบการณ์ตรงของโลก แต่เป็นการถ่ายทอดความคิดความทรงจำสื่อบุคคลอื่นงานบทบาทหน้าที่ตัณหาความหวังความกลัว อลิซาเบ ธ เลือกที่จะเป็นคนที่เธอเป็น ‘แอลมาไม่เข้มแข็งพอที่จะเลือกที่จะไม่เป็นอลิซาเบ ธ ชื่อเรื่องคือกุญแจสำคัญ “บุคคล” เอกพจน์ ดูหนังออนไลน์ฟ

เป็นปัญหาตลอดมาว่า “The Phantom of the Opera” (1925)  เป็นภาพยนตร์ที่สุดยอดหรือเป็นเพียงแต่ภาพที่น่าระทึกใจ Carl Sandburg หนึ่งในคนตรวจสอบต้นฉบับได้เปลี่ยนความคิดระหว่างคำวิพากษ์วิจารณ์ Chicago Daily News ทีแรกของเขา (เขาคอยการเปิดเผยของ Phantom “เผลอไผลอย่างยิ่งเจ็บปวดรวดร้าวด้วยความบริสุทธิ์ใจเขียนหัวใจจ่อ”) รวมทั้งการพินิจพิเคราะห์ใหม่ที่เขียนขึ้นในอีกหนึ่งเดือนถัดมา (“อย่างเคร่งครัดในบรรดานิยาย ของฤดู “) ไม่ใช่เขากล่าวเสริมในระดับ ” The Cabinet of Dr. Caligari ” หรือ ” Greed ” ซึ่งเอ๋ยถึงภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสองเรื่องชั่วนิจนิรันดร์เขากล่าวถูกเกี่ยวกับประเด็นนั้นแล้วก็บางทีอาจเพิ่มภาพยนตร์สยองขวัญเงียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทั้งสิ้น ” Nosferatu ” (1922) ของ Murnau ซึ่งแวมไพร์อาจมีอิทธิพลต่อการแสดงของ Lon Chaney ในฐานะ Phantom แต่ว่าในฐานะที่เป็นการบริหารร่างกายในลัทธิผาดโผนที่ขมุกขมัวการต้านทานข้อ จำกัด ด้านเทคนิคในความกระตือรือร้นที่จะครอบครองภาพยนตร์ Phantom เรื่องแรกหลายเรื่องมีพลังที่น่าสยองและไม่บางทีอาจไม่ยอมรับได้เรื่องราวถูกเล่าอย่างเรียบง่าย – บางทีก็อาจจะเรียบง่ายเหลือเกินเพื่อการปรับปรุงแก้ไขดัดแปลงทั้งผองรวมทั้งละครเพลงของAndrew Lloyd Webber ที่เป็นที่รู้จักได้รับความกลุ้มอกกลุ้มใจเกี่ยวกับหัวข้อนี้ค่อนข้างจะน้อย ในห้องใต้ดินของ Paris Opera House มีชายใส่หน้ากากที่เสียโฉมและก็หมกมุ่นอยู่กับคริสว่ากล่าวนนักร้องชายหนุ่ม เขาสั่งให้ฝ่ายบริหารมอบหน้าที่นำให้กับคุณและก็เมื่อพวกเขาไม่ยอมรับเขาก็จำเป็นต้องล้างแค้นอย่างหนักทำให้โคมระย้าขนาดใหญ่พังทลายลงมาใส่ผู้ชม เว็บดูหนังคู่รักของคริสตำหนินซึ่งเป็นคนไม่เชื่อมั่นเพียงแค่เล็กๆน้อยๆเป็นการแข่งเพียงแค่เล็กๆน้อยๆเพื่อคุณคลั่งไคล้ใน Phantom จนกว่าคุณใส่ใจด้วยความสยองขวัญที่สิ่งมีชีวิตต้องการที่จะให้คุณอาศัยอยู่ในโลกใต้ดินที่คุ้มคลั่งของเขา คุณบรรเทาเขาถูกขับไสด้วยความเสียโฉมน่าสะอิดสะเอียนหนีขึ้นสู่ผิวน้ำแล้วก็แฟนของคุณแล้วก็ตามมาด้วย Phantom ที่ปรารถนาเอาคืนอย่างหนัก ตรงนี้ไม่มีพื้นที่ว่างสำหรับความประณีตด้านจิตใจมันเป็นความคิดของ Phantom จริงๆที่ทำให้พวกเราคลั่งไคล้: ความนึกคิดของชายผู้ถูกทรมานบาปอย่างใจร้ายที่ลุ่มหลงสำหรับในการถูกขับไล่ตนเองในห้องใต้ดินตารางใต้ดินและก็ห้องทรมาทรกรรมซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาเสียโฉมตั้งแต่ต้น ความหลงไหลของเขาที่มีต่อคริสตำหนินสะท้อนให้มองเห็นถึงความหวังของเขาที่กำลังจะได้รับความสบายคืนมาจากโลกที่รังควานเขา Leroux และก็อะแดปเตอร์ของเขาได้วางสิ่งมีชีวิตที่น่าเวทนานี้เอาไว้ภายในพื้นที่ใต้ดินที่พิศดารซึ่งเป็นแรงดลใจให้กับดีไซน์เนอร์ชุดรุ่นต่อรุ่น มีห้องใต้ดินห้าชั้นอยู่ใต้โรงโอเปร่าชั้นสูงสุดลดหลั่นลงไปอีกชั้นยอดในชุดบันไดทางลาดช่องดักรวมทั้งแม่น้ำ Styxian ที่ Phantom ผ่านไปในเรือกอนโดลา Phantom ได้ตกแต่งที่หลบซ่อนของเขาด้วยเครื่องใช้ไม้สอยที่พิลึก: เขานอนในหีบศพและก็จัดแจงเตียงสำหรับคริสติเตียนนในรูปของเรือปลาวาฬสำหรับคริสว่ากล่าวนเขาเสนอความรวยหรูหราแล้วก็เป็นศิลปินโอเปร่ารวมทั้งคุณก็ไม่อยู่ในอันตราย “ตราบเท่าที่คุณไม่สัมผัสหน้ากาก” – โอ้รวมทั้งคุณจำต้องรักเขาหรือขั้นต่ำก็ยอมเขาถือครองคุณ (ถึงแม้ว่าเขาจะ กลยุทธ์ทางเพศที่ถูกต้องแม่นยำมิได้กำหนดไว้) อาจได้รับการตักเตือนจากชะตาชีวิตของผู้แสดงนำชายสำหรับในการผลิต ” เฟาสต์ ” ในตอนนี้คุณไม่ยอมรับการเจรจาต่อรองนี้แม้ว่าจะเป็นเพศหญิงที่มีส่วนร่วม แม้กระนั้นคุณก็ยินยอมให้ตนเองถูกลวงล่ออย่างอันตรายร้ายแรงภายหลังสวมบทนำจากพรีมาดอนนาที่มีอาการป่วยเป็นลางไม่ดีคุณก็เดินตามเสียงลึกลับเปิดประตูลับหลังกระจกในห้องแต่งตัวของคุณลงมาผ่านห้องใต้ดินที่ห้ามไม่ให้นั่งข้างหลังม้าและก็เรือกอนโดลาที่อยู่ลึกเข้าไปในเขาวงกตและก็ มองเห็นหีบศพที่เขานอน เมื่อมาถึงจุดนี้คุณก็ร้องว่า “คุณ – คุณเป็นภูติผี!” เป็นแรงจูงใจให้ฉันเขียนในบันทึก: “Duh!”Viscount Raoul de Chagny แฟนของคุณก็ไม่ใช่การศึกษาเรียนรู้ที่รวดเร็วทันใจสิ่งเดียวกัน ภายหลังที่ Phantom อ้างถึงว่ามีเหยื่อหลายสิบผู้ที่มีโคมระย้าที่ตกลงมารวมทั้งข่มขู่ว่าจะฆ่าคริสตำหนินถ้าเกิดคุณมองเห็นเขาอีกรอบราอูลตกลงที่จะเจอคุณที่ Masked Ball งานนี้จัดขึ้นที่ Opera House ในคืนต่อไปโดยโคมระย้าได้รับการบูรณะอย่างน่าแปลกและไม่มีระยะเวลาแต่งดำให้เห็นได้ชัดว่ามีผู้ถูกทับและก็ทุพพลภาพหลายสิบชิ้น คริสตำหนินพูดว่าราอูลผีจะฆ่าพวกเขาแม้พวกเขาเห็นด้วยกัน แม้กระนั้นแล้วเมื่อร่างผ่ายผอมและก็มีก้านสีแดงเดินเข้าไปในห้องรับรองอย่างไม่ปราณีราอูลก็บรรเทาตนเองนั่นก็คือถ้าเกิดคุณถามฉันว่าขอให้มีปัญหาคริสว่ากล่าวนตกลงใจที่จะร้องตามหน้าที่ของคุณอีกรอบต่อไปราอูลจะมีรถม้ารออยู่ข้างประตูเวทีเพื่อส่งวิญญาณพวกเขาไปอังกฤษโดยสวัสดิภาพ แผนนี้มองโลกในแง่ดีเกินความจำเป็นในตอนที่ Phantom ฉุดกระชากคริสตำหนินจากห้องแต่งตัวของคุณรวมทั้งทั้งคู่ถูกติดตามเข้าไปในบาดาลของกรุงปารีสโดย Raoul รวมทั้ง Inspector Ledoux – และก็สำหรับเพื่อการติดตามแยกกันโดย Buquet มือแสดงความอาฆาต (ซึ่งเป็นพี่ชายของ Phantom ถูกฆ่า) นำฝูงคนที่ถือคบไฟ Raoul แล้วก็ Ledoux ผู้โชคร้ายถูกล่อให้เข้าไปในห้องที่ Phantom สามารถปิ้งพวกมันจนตายรวมทั้งเมื่อพวกมันหนีผ่านประตูประตูมันจะทำให้เกิดห้องที่พวกเขาสามารถจมน้ำได้ ดูการ์ตูนทั้งสิ้นนี้เกิดเรื่องที่น่าชวนหัวพอเหมาะพอควร แม้กระนั้นแต่กระนั้นเรื่องราวก็สร้างความแปลกใจให้กับความน่าสยดสยอง ผู้แสดงของ Christine รวมทั้ง Raoul รับบทบาทโดย Mary Philbin และก็ Norman Kerry โดยฐานรากแล้วปฏิบัติหน้าที่เป็นหุ่นเชิดของเรื่องราว แต่ว่า Phantom ลงทุนโดย Lon Chaney ที่เข้มข้นและก็ประดิษฐ์ด้วยความน่าสะพรึงกลัวแล้วก็ความเจ็บที่ผลิตขึ้นด้วยภาษากายแทบทั้งสิ้น มีการปกปิดบริเวณใบหน้าของเขามากยิ่งกว่าในเวอร์ชันใหม่ๆ(ม่านผ้าโปร่งผืนเล็กกระพือปีกอยู่ข้างหน้าปากของเขา) แม้กระนั้นมองแนวทางที่มือของเขาขยับในช่วงเวลาที่เขาเคลื่อนไปที่หีบศพในขณะที่ชื่อประกาศว่า “โน่นเป็นที่ที่ฉันนอน” เป็นการขยับเขยื้อนที่เนือยๆบอกถึงความเศร้าโศกอย่างเมื่อยล้า การเปิดเผยของ Phantom เป็นช่วงๆเวลาหนึ่งที่เลื่องลือที่สุดในรูปภาพยนตร์เงียบ เขานั่งที่อวัยวะของเขา “ในช่วงเวลานี้เมื่อเขาตั้งอกตั้งใจกับดนตรี” แซนด์เบิร์กเขียน “คุณเข้ามาใกล้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆนิ้วของคุณใส่เข้าพบริบบิ้นที่รัดหน้ากากนิ้วของคุณกระตุกคราวสุดท้าย – แล้วหลังจากนั้นก็ไป!” คุณอยู่ตรงนั้นใช่แล้วในฐานะ Chaney “the Man of 1,000 Faces” รวมทั้งผู้ที่มีความเชี่ยวชาญด้านการแต่งหน้าทาปากเปิดเผยให้มองเห็นการเอนเอียงที่พิลึกมากกว่าในรุ่นหลานๆปากของเขาเป็นโพรงที่อ้าปากหวอจมูกของเขาเป็นช่องว่างดวงตาของเขาจ้องอย่างมากมาย: “สังสรรค์ดวงตาของคุณให้ขาดวิญญาณของคุณกับความน่าเกลียดที่ถูกแช่งชักหักกระดูกของฉัน!”ฉากที่เป็นที่รู้จักอื่นๆเกี่ยวพันกับโคมระย้าที่ตกลงมาซึ่งแปลงเป็นส่วนสำคัญของละครเพลง Webber และก็ปฏิบัติหน้าที่ในชนิดเดียวกับในเวอร์ชั่นภาพยนตร์ของ Joel Schumacher ในปี 2004 ในรูปภาพยนตร์ต้นฉบับมีการเล่นไม่พอ มันตกอยู่ในความสง่าที่น่าประทับใจแน่ๆ แต่ว่าผลสรุปนั้นยากที่จะวัด แน่ๆว่ามีร่างแหลกเหลวอยู่ด้านใต้ แต่ว่าหนังยังคงอยู่ในระยะห่างแล้วต่อจากนั้นก็รีบไปที่น่าประทับใจกว่านั้นเป็นซีเควนซ์ Masked Ball รวมทั้งภาคต่อบนหลังคาของโอเปร่าเฮาส์ กลุ่มผู้ผลิต (ผู้กำกับรูเพิร์ตจูเลียนแทนที่ด้วยเอ็ดเวิร์ดเซดจ์วิครวมทั้งได้รับความช่วยเหลือเกื้อกูลจากชานีย์) ใช้เคล็ดลับสีเริ่มแรกเพื่อทำให้ลูกฟุตบอลอิ่มตัวด้วยสีแดงสดและก็สีเขียวที่มองไม่น่าสนใจ หลายฉากในรูปภาพยนตร์หัวข้อนี้มีการย้อมซึ่งคือเรื่องธรรดามากพอเวลาที่สงบเงียบ แต่ว่า Masked Ball เป็นแบบอย่างเริ่มแรกของ Technicolor ซึ่งเสื้อคลุมสีแดงตัวใหญ่ของ Phantom ปัดกวาดไปกลางอากาศราวกับศพนกที่ปิดล้อมเขาและก็บนหลังคาระหว่างที่ราอูลและก็คริสตำหนินวางแผนเขาลอยอยู่เหนือพวกเขาที่ข้างๆของรูปปั้นเสื้อผ้าสีแดงเป็นคลื่นเป็นลางไม่ดี การเคลื่อนไหวของ Chaney ในทุกฉากกลุ่มนี้เต็มไปด้วยความองอาจไม่ใส่ใจ แต่ว่าเมื่อเขาหยุดเมื่อเขาฟังเมื่อเหตุผลของความหึงหวงได้รับการรับรองเขาก็บ่งถึงความระทมทุกข์แสนสาหัสของเขาในทางที่แปลกความเทียมของสีจะเพิ่มเอฟเฟกต์ สีที่จริงจริงถูกแล้วก็สมจริงสมจังเป็นเพียงแค่ … สี แม้กระนั้นลักษณะของสีซึ่งดูราวกับว่าถูกกำหนดไว้บนสิ่งของนี้ปฏิบัติหน้าที่เป็นอิมพาโตที่น่าคลั่งไคล้ซึ่งเป็นภาพซ้อนทับสีแดงเลือด พวกเรารู้สึกได้ว่าภาพยนตร์ประเด็นนี้กำลังครอบครองพวกเราอยู่ คะแนนที่นานัปการ (ฉันฟังเพลงของนักแต่งเพลงดีจากหนังใบ้Carl Davis ) ถลารวมทั้งร้องไห้และก็ร้องเสียงหลงรวมทั้งตกอยู่ในแบบอย่างที่เป็นลางไม่ดีแล้วก็หน่วยงานทั้งสิ้นก็เก็บจิตวิญญาณของ guignol ที่ยิ่งใหญ่ “The Phantom of the Opera” ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่สุดยอดแม้คุณวิตกกังวลเกี่ยวกับศิลป์และก็ความวิจิตรความลึกรวมทั้งเนื้อความ “Nosferatu”  เป็นโลกที่อยู่นอกนั้น แต่ว่าในละครบันเทิงเริงรมย์และก็ภาพของความโรแมนติกที่น่าขนลุกกลับเจอความโหฬารสำหรับในการแสดง และก็มีส่วนประกอบของความเป็นอัจฉริยะ 2 ประการ: มันผลิตขึ้นภายใต้โรงอุปรากรหนึ่งในสถานที่ที่พิลึกที่สุดในโรงหนังแล้วก็การแสดงของ Chaney ได้สลับตัวละครที่ไม่เป็นประโยชน์ให้เปลี่ยนเป็นสิ่งที่น่าหลอน“The Phantom of the Opera” เวอร์ชันภาพยนตร์ใหม่ของ Andrew Lloyd Webber จะเปิดฉายทั่วทั้งประเทศในวันพุธ มองบทวิเคราะห์ภาพยนตร์ดีที่สุดของ “Nosferatu,” ” The Man Who Laughs ,” “The Fall of the House of Usher” แล้วก็ “Orpheus” ดูหนังไทย